سنگها یکی از قابل مطالعه ترین عناصر طبیعی می باشند که تقریباً برای تمام رشته های علوم مورد استفاده هستند . زیرا اگر این باور را داشته باشیم که عمر سنگ های موجود در کره زمین مساوی پیدایش کره زمین میباشد در این صورت این سنگها شاهد تمام تحولات کره زمینی بوده و بالاخره این سنگها مانند شناسنامه این کره خاکی هستند در این صورت مطالعه این سنگها برای باستان شناسان – فسیل شناسان – معدن شناسان – جغرافی دانان – کشاورزان و خیلی از علوم دیگر جالب میباشد . که هر کدام از این رشته ها نیاز به مطالعه وسیع و طولانی در شناخت سنگ و سایر مختصات آن از دیدگاه های خود را دارند . ولی از نظر مهندسین ساختمان مطالعه در سنگ بسیار اندک بوده و تقریباً رنگ و پایداری آن در مقابل عوامل جوی و همچنین پایداری آن در مقابل سایش و غیره محدود میشود.

هر رشته از علوم سنگ ها را به طریقه ای دسته بندی مینمایند که بیشتر جوابگوی نیازهای همان رشته باشد برای مهندسین ساختمان دسته بندی سنگ ها در ابتدا به نوع پیدایش و تشکیل شدن آنها محدود میگردد . سنگها به سه گونه تشکیل شده اند سنگهای آذرین – سنگهای دگرگونی – سنگهای ته نشستی اگر درصد این سنگ ها را در اعماق زمین مطالعه کنیم در حدود 95% سنگ هایی که از عمق 100 متری زمین به پایین قرار دارد از سنگ های آذرین بوده و 5% بقیه سنگ های رسوبی و دگرگونی میباشد ولی در سطح زمین تا آنجا که در دسترس بشر است 75 % سنگها را سنگهای رسوبی و 25% بقیه را سنگهای آذرین و سنگهای دگرگونی تشکیل میدهد.

سنگهای آذرین که به آنها سنگهای آتشفشانی هم میگویند سنگهایی هستند که از سرد شدن مواد گداخته که از قسمت مذاب زمین به بیرون فوران کرده است ایجاد شده .

به طور کلی منشا سنگهای روی زمین آذرین هستند ولی بعضی از این سنگ ها در اثر عوامل جوی و غلطیدن به روی هم خرد شده و این قطعات کوچک به وسیله آب رفت ها زیاد تر گشته و در اثر مرور زمان تحت فشارهای مختلف قرار گرفته و تشکیل سنگهای رسوبی را داده اند . سنگهای آذرین بر حسب نوع سرد شدن به 3 دسته تقسیم میشوند :